Παρέμβαση Καντερέ στο θέμα της Αγροτικής Γης στην Περιφέρεια Αττικής

Tweet

Στη συζήτηση στο σχέδιο νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης με θέμα «Διαχείριση και προστασία ακινήτων Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Ρύθμιση εμπραγμάτων δικαιωμάτων και λοιπές διατάξεις», ο Βουλευτής Αττικής και Αναπληρωτής Τομεάρχης Περιβάλλοντος της Νέας Δημοκρατίας κ. Νίκος Καντερές, κατά την ομιλία του τόνισε μεταξύ άλλων, ότι: «Το σχέδιο νόμου προσπαθεί να βάλει τάξη στο φλέγον ζήτημα της αγροτικής γης και τις πολιτικές που πλαισιώνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Οι διατάξεις που ρυθμίζουν την πολιτική της αγροτικής γης είναι πάρα πολλές και επίσης είναι πάρα πολύ παλαιές. Η αλήθεια είναι, ότι κατάσταση όπως αποτυπώνεται σήμερα είναι απαράδεκτη, αφού μέχρι τώρα δεν γνωρίζουμε για πόσες ή ποιές εκτάσεις μιλάμε. Η ατολμία που χαρακτήρισε τις διάφορες πολιτικές ηγεσίες του παρελθόντος, διόγκωσε αυτό το πρόβλημα και κληροδότησε σήμερα μία κατάσταση με χιλιάδες αμέτρητες εκτάσεις, που δεν έχουν καταχωρηθεί πουθενά επισήμως και κανείς δεν γνωρίζει ποιο είναι το καθεστώς που τις διέπει. Το νομοσχέδιο αυτό πάσχει από νομική πολυπλοκότητα αφού δεν υπάρχει είναι μία ολοκληρωμένη πολιτική που θα προσανατολίζεται σωστά στις χρήσεις γης.
Έρχομαι στο ζήτημα που αφορά τη χρήση γης και το ιδιοκτησιακό της καθεστώς στην περιφέρεια της Αττικής. Εδώ υπάρχει μεγάλη διαφωνία σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η γη της Αττικής σε αυτό το νομοσχέδιο. Οφείλουμε κατ' αρχήν να ξεκινήσουμε από την διαπίστωση ότι η γη στην Αττική έχει - εδώ και πάρα πολλά χρόνια - οικοπεδική αξία και όχι γεωργική. Δεν επιτρέπεται να εθελοτυφλούμε απέναντι σε μία πραγματικότητα, σε μία υφιστάμενη κατάσταση, που υπάρχει εδώ και δεκαετίες και πλέον θα τολμήσω να πω ότι είναι και μη αναστρέψιμη. Ούτε όμως μπορούμε – σαν κράτος – να ερχόμαστε μετά από δεκαετίες και να τιμωρούμε αυθαίρετα απλούς πολίτες που δεν φταίνε σε τίποτα.
Υπάρχουν περιοχές στην Αττική, όπου το ιδιοκτησιακό καθεστώς μένει σε εκκρεμότητα και οι πολίτες είναι εδώ και πολλά χρόνια εγκλωβισμένοι. Αυτοί οι άνθρωποι – είτε παράδειγμα αναφερόμαστε στο αγρόκτημα Βουρβά είτε στο αγρόκτημα Ξυλοκέριζα είτε στη Βάρη – δεν είναι πολυεκατομμυριούχοι. Είναι απλοί πολίτες, μεροκαματιάρηδες, βιοπαλαιστές, που σήμερα με την οικονομική κρίση, δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Υπάρχουν εκτάσεις, οι οποίες έχουν παραχωρηθεί εδώ και πολλές δεκαετίες, φτάνοντας πίσω έως το 1923. Από τότε αυτές οι εκτάσεις έχουν κληρονομηθεί, έχουν πωληθεί, έχουν μεταβιβαστεί και ούτω καθ' εξής. Σήμερα σε αυτές τις περιοχές, ο αρχικός χαρακτήρας της έκτασης έχει χαθεί. Εγώ εξετάζω την πραγματική εικόνα που υπάρχει και αυτό που βλέπω είναι ότι η σημερινή κατάσταση πρέπει να επιλυθεί. Δεν νοείται το ελληνικό κράτος, που έχει υποχρέωση να επιδείξει συνέπεια και συνέχεια, να προσπαθεί σήμερα να ανατρέψει δεδομένα δεκαετιών αποκλειστικά εις βάρος των πολιτών του. Δεν είναι δίκαιο, να υιοθετηθεί από την πολιτεία μία στάση αρνητική απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, διότι δεν είναι υπαίτιοι αυτοί οι άνθρωποί, που το κράτος επί δεκαετίες δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων ώστε να δώσει μία οριστική και δίκαιη λύση. Για το εν λόγω ζήτημα, που ρυθμίζεται στο άρθρο 36 του παρόντος νομοσχεδίου, πρέπει το Υπουργείο να δει τα δεδομένα με αντικειμενικότητα και να δώσει μία βιώσιμη λύση, που να εξαιρεί ή να υπάγει σε ευνοϊκή διάταξη τις παραπάνω περιπτώσεις. Πρέπει να υπάρξει πρόνοια για αυτές τις περιπτώσεις, να μπορούν να υπαχθούν σε έναν διακανονισμό. Σε κάθε περίπτωση, δεν επιτρέπεται η πολιτεία να αφήσει για ακόμη μία φορά τα θέματα αυτά σε εκκρεμότητα. Σε κανένα δημοκρατικό κράτος δικαίου δεν επιτρέπεται να υποχρεώνεται ο πολίτης να πληρώσει αναδρομικά τα σπασμένα από παραλήψεις και λάθη που έκανε η δημόσια διοίκηση. Χρειάζεται πολιτική τόλμη – το αντιλαμβάνομαι - αλλά πιστεύω, ότι πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε, ότι όταν το ελληνικό κράτος είναι υπαίτιο για λάθη και παραλήψεις του, τότε ναι, θα βγαίνει το κράτος ζημιωμένο, και όχι οι πολίτες του.»